Pełna doktryna Zakonu Świętego Światła Ex Tenebris Lux przez skrybę Antoninusa z Northshire spisana

EX TENEBRIS LUX

MAGNA CARTA

Preambuła

W imię Świętego Światła, nosiciela prawdy i prawości, niszczyciela kłamstwa i cienia

1. Najsampierw chcemy przemówić do wszystkich, którzy rozpoznali w swojej duszy objawienie do szlachetnej służby. Ludzie o czystych sercach, którzy wzgardzili swymi niskimi pożądaniami i popędami, ludzie gotowi przywdziać zbroję posłuszeństwa, by nosić ją do chwili swej ostatecznej śmierci. Napominamy was, którzy do tej pory służyliście jedynie sobie i swym upodobaniom, abyście podążyli za tymi, którzy doznali łaski Świętego Światła i zostali powołani do obrony ludzkiej rasy i Przymierza na tej ziemi. Przyłączcie się do nich na zawsze, o ile jesteście tego warci.

2. Ktokolwiek zapragnie zostać Wojownikiem Światła, wybierając tak święty zakon w mocy swojej wiary musi zjednoczyć czystą pilność i stałą wytrwałość, która jest tak cnotliwa i tak święta, i jest znana jako tak szlachetna, że gdyby nawet Cień dotknął jego duszy, nie będzie się lękał, a odda swe ciało pod ostrza swych braci bez słowa skargi, ku chwale Świętego Światła. Miejcie na uwadze, iż Zakon gardzi czczymi słowami, pustymi dysputami i miłością sprawiedliwości, która nie czyni tego co powinna i waha się przed wydaniem wojny wszystkim tym, którzy poddali się zepsuciu. My jesteśmy tarczą chroniącą bezbronnych, starców, kobiety, dzieci, miasta, sioła, święte przybytki, posiadłości naszych sojuszników. My jesteśmy mieczem, spadającym na karki zbrodniarzy gotowych do grabieży, morderstw, bluźnierstwa niosącego zepsucie, wszelkiego paktowania z Cieniem i jego sługami. My jesteśmy zbroją ludzkiej rasy i przysięgamy, iż jeśli ciemność ma zapaść nad Azeroth, nie stanie się to o ile choć jeden z nas zdolny jest do udźwignięcia miecza.

3. My, w całej radości i całym braterstwie, na prośbę Mistrza Glaucusa Stormbearera, przez którego Zakon rycerski został ufundowany w łasce Świętego Światła, ze szlachty rozmaitych prowincji królestwa Lordaeron i spoza niego w roku 39 po otwarciu Mrocznego Portalu przez Medivha, przeklętego sługę Płonącego Legionu, dokument ten poleciliśmy spisać, albowiem stosownie do ograniczeń naszego rozumienia, co wydawało nam się dobre i korzystne, pochwaliliśmy, co wydawało się złe, uniknęliśmy.

4. Zważcie, iż wszystko, co ma miejsce w Zakonie nie może być ani powiedziane ani rozpowiedziane, i nie powinno być brane lekką ręką przez nas. Rozważni i z mądrej ostrożności, pozostawiliśmy sprawę zarządzaniami dobrami Zakonu do uznania Wielkiemu Mistrzowi i szlachetnym ojcom założycielom, którym wiadome są sprawy Światła i Cienia.

5. Przeto ja, Antoninus z Northsire, któremu powierzono i zaufano przez tę świętą posługę dla chwały Światła służyć jako pokorny skryba tego dokumentu z polecenia czcigodnego Wielkiego Mistrza, spisuję co następuje:

6. Najpierw był rycerz Gottfried Gautenbach, paladyn Świętego Światła, a oprócz niego szlachetny Enneal z Lordaeronu, któremu powierzono brzemię kąsania Cienia narzędziami Cienia, sir Haagen z Gór Tirisfal, obdarzony szlachectwem przez miłościwego króla Terenasa w trzynastym roku jego panowania, Magister Polac, zwany Bezimiennym, którego wojna zastała w Lordaeronie, gdy pełnił swe obowiązki w ramach poselstwa Dalaranu na dworze miłościwego króla Terenasa, Pani Ghaan, jedyna ocalała kapłanka z Monastyru Światła w królestwie Lordaeronu. Za namową Wielkiego Mistrza dołączyli wkrótce bracia Malleus, synowie poległego w chwale sir Valeriusa Malleus i spadkobiercy rodu słynącego ze służby Światłu od niepamiętnych czasów: Celeres, Gravis, Inqusitio, Nicolaus i Delenitor. Pięciu szlachetnych paladynów Świętego Światła złożyło swe przysięgi, zrzekło się posiadłości i tytułów, przybierając jeno czcigodne miano Fortis Lucis Proeliator.
Zakon posiada także członków, których imion nie wymienia niniejsza Reguła, a którzy służą Światłu poprzez zgłębianie tajników Cienia.

Stara Doktryna:
Zakon nie odrzuca poniższych prawd i mądrości przekazanych przez szlachetnego brata Uthera Lightbringera dla przyszłych sług Światła:

1. Nie znamy i nie poznamy w tym życiu pełni tajemnicy Świętego Światła, jest ona niedostępna dla śmiertelnych serc i umysłów, możemy jeno modlić się o oświecenie nas tą częścią misterium, jaka pozostawi nas przy życiu i w zrozumieniu najgłębszych i najistotniejszych prawd
2. Uznajemy, iż Święte Światło stanowi siłę, poprzez którą istota rozumna obdarzona duszą nawiązuje i utrzymuje więź z całą istotą bytu i innymi istotami rozumnymi
3. Uznajemy nasze istnienie poprzez odczuwanie emocji, uznajemy istnienie bytu i istnienie siły pośredniczącej między nami a bytem i siły w nas, od której owe emocje pochodzą
4. Jednocześnie, uznając istnienie bytu, uznajemy możliwość kształtowania go naszymi emocjami, naszymi czynami i naszym rozumem – świat działa na nas, a my działamy na świat i w naszej mocy jest go zmieniać
5. Zaprzeczanie istnieniu siebie lub istnieniu świata odcina nas od połowy egzystencji
6. Święte Światło naucza, że gdy uznajemy łączność między naszą jaźnią, a resztą bytu, musimy także uznać, iż nasza wewnętrzna harmonia, zdrowie i szczęście również uzależnione są od owej łączności
7. Jeśli życzysz sobie wewnętrznej harmonii i zbawienia, musisz tworzyć harmonię i szanse zbawienia na zewnątrz, jeśli otwierasz się na Światłość świata, otwierasz drzwi swojej duszy przed Światłością
8. Jednak gdy oddajesz się w służbę Cienia, przynosisz Cień reszcie istnienia
9. Święte Światło może uczynić z twojej duszy latarnię, którą oświetlisz świat

Trzy Cnoty:

Ci, którzy ufają i służą Świętemu Światłu muszą ćwiczyć się w każdej minucie swego życia w rozwijaniu trzech cnót kardynalnych: szacunku, nieustępliwości i współczucia. Każda cnota staje się następnie zasadą, lub lekcją.
- Każda istota zdolna do odczuwania dzieli ten sam rodzaj łączności między sobą a światem, jaki ty posiadasz
- Jeśli niszczysz życie, przyczyniasz się do niszczenia świata, a ostatecznie – do niszczenia samego siebie
- Wyznawcy Świętego Światła uznają i rozumieją, iż konflikt i cierpienie są nieuniknione, jednak nieustępliwie szukają dróg do zmniejszenia cierpienia innych i świata
- Jako że jaźń i świat są jednakowo ważne dla każdej jaźni, która je uznaje, kult Świętego Światła uznaje, iż świat jest większy niż jaźń
- Wydarzenia zachodzące w świecie mogą w jednej chwili zmienić jaźń, jednak całe lata potrzebne są na to, by zmienić świat poprzez jaźń i jej działania
- Jednak nawet gdy potrzebne są tu całe lata, każda jaźń nieodwołalnie wywiera wpływ i zmienia świat
- Łączność między jaźnią a światem oznacza, iż nie możesz zmienić faktu, iż wywierasz wpływ na świat, nawet gdy wpływ ten wydaje się niewielki. Jest także w twojej mocy inspiracja wysiłków innych jaźni – każda wnosi jedynie drobny wkład do świata, jednak wspólnie zdolne są do wywarcia wielkich zmian
- Ponieważ świat połączony jest z jaźnią i ponieważ jaźń ulega zmianom, nieuniknione są również zmiany świata, które dopasują się do zmian jaźni
- Dwie pierwsze koncepcje prowadzą do trzeciej - współczucia
- Posiadasz jedynie jedno połączenie ze światem, które ogranicza twój wkład. Poprzez pomoc innym, oddziaływanie na ich jaźń, możesz zmienić jednocześnie ich i siebie. Efekt wywierany na świat staje się przeto zwielokrotniony. W tej samej chwili sam stajesz się silniejszy i bardziej zdolny do wywierania wpływu.
- Twój wpływ na świat zwiększa się
- Współczucie musi być jednak praktykowane wielce ostrożnie. Przesada oznacza pomoc tam, gdzie nie jest ona potrzebna, uniemożliwiając innej jaźni rozwój własnej siły i wpływu. Opieszałość zaś lub nieudolność przynieść może więcej zła niż pożytku i zwiększyć, miast zmniejszyć, brak harmonii i cierpienie w świecie.
- Mądry sługa Świętego Światła zna potrzeby innych i udziela pomocy aby wspierać tych, którzy nie zdołaliby pokonać przeszkód samodzielnie

Zasady i Lekcje wypływające z Trzech Cnót:

- Zasada szacunku:
- Każda istota posiada własną łączność ze światem
Lekcja szacunku:
- Nie niszcz czegokolwiek, co być cenił, gdyby należało do ciebie
- Zasada nieustępliwości:
- Świat jest zbyt wielki, by zmienić go w jeden dzień
- Lekcja nieustępliwości:
- Siła wypływa z wytrwałości.
- Zasada współczucia:
- Osiągniesz więcej, oświetlając ścieżki innych, niż swe własne
- Lekcja współczucia:
- Wspomagaj nie żądając nic w zamian i nie upokarzaj ani nie umniejszaj tego, kogo wspomogłeś


Nowa doktryna:

Pamiętni nauk wypływających z upadku umiłowanego Lordaeronu, pamiętni słabości tych, którzy przysięgli bronić słabych, a ich nie obronili, pamiętni okrucieństw większych wypływających z niezdolności do okrucieństw mniejszych, ufamy, iż obdarzeni mądrością Świętego Światła i doznawszy jego łaski, trafnie upatrujemy Prawdę w poniższych zasadach, które nie unieważniają, a jedynie uzupełniają i ułatwiają zrozumienie zasad powyższych:

Wy, którzy wstępujecie do Zakonu, wiedzcie, że wyrzekacie się chwały, glorii, bogactw, pokus cielesnych i wszelkich dóbr ziemskich. Wyrzekacie się wszelkich tytułów poza zakonnymi. Wyrzekacie się pychy, zepsucia, dążenia do własnej potęgi i folgowania swym zachciankom. Stajecie się sługami Świętego Światła, wyrzekając się strachu przed bitwą, okaleczeniem i śmiercią.

Wy, którzy wstępujecie do Zakonu, wiedzcie, iż Ex Tenebris Lux znaczy Światłość z Ciemności.
Wierzymy, że pogrążając się w domenie Cienia, zasiejemy tam ziarna Światła. Wierzymy, że jesteśmy sztyletem, który ramię Światła wbija w serce Cienia, tak jak wcześniej słudzy Cienia wbili się sztyletem w domenę Światłości, pogrążając ją w mroku. Odrzucamy potępienie zgłębiania nauk Arcanum oraz nauk Cienia i wyznaczamy do tego naszych braci i nasze siostry, aby zgłębiali w spokoju ducha i sumienia owe nauki dla pożytku spraw, którym służymy.
Wierzymy, iż:
1. Nie wygra wojny ten, kto nie rozumie swego wroga i kto zamyka oczy na jego widok, albowiem uderzać będzie na oślep, samemu się odsłaniając, miast w słabe punkty, powalając wroga na kolana
2. Wrogiem naszym jest Cień i jego słudzy, jawni i ukryci, w każdej formie i przebraniu, w każdym wymiarze, miejscu i czasie
3. Wróg nasz i jego słudzy nie uznają cnót, honoru, godności, zasad, praw wojny ani żadnych innych reguł szlachetnego postępowania
4. Przeto uznajemy, iż ci, którzy głoszą swoją służbę Świętemu Światłu, a zarazem uchylają się od konieczności i obowiązku przedostania się do domeny wroga, od zgłębienia jego narzędzi wojennych, od zrozumienia sposobu jego rozumowania i walki, nie służą w istocie Światłu, lecz składają daninę Cieniowi
-
Nauczeni upadkiem Lordaeronu i ogromem okrucieństw, których świadkami byliśmy, ogłaszamy także, iż ten, kto wstępuje do Zakonu, gotów być musi na wcielenie w pełni zasady nieustępliwości. Powiadamy ci:
1. Zwalczaj ogień ogniem, kieruj się koniecznościami wojny oraz najskuteczniejszą sposobnością
2. Gdy chcą uderzyć w tych, których bronić przysięgałeś, uderz pierwszy, a z większą mocą
3. Gdy uchylając cię od koniecznego okrucieństwa mniejszego, przyczynisz się do nieuniknionego w ten sposób okrucieństwa większego, bądź przeklęty i potępiony
4. Współczucie wobec ofiar ma zawsze pierwszeństwo przed współczuciem wobec katów – nie trać nigdy z oczu tej prawdy i nie odczytuj niewłaściwie zasady ni lekcji współczucia
5. Szacunek wobec ofiar ma zawsze pierwszeństwo przed szacunkiem wobec katów – nie trać nigdy z oczu tej prawdy i nie odczytuj niewłaściwie zasady ni lekcji szacunku
6. Nigdy nie mnóż cierpienia ponad konieczną miarę i nie czerp z tego przyjemności, ani nie chełp się tym – pamiętaj, że sługa Światła cierpi razem z cierpiącymi
7. Nigdy nie zadawaj śmierci ponad konieczną miarę i nie czerp z jej zadawania przyjemności, ani nie chełp się tym – pamiętaj, że zadając śmierć, zabijasz część świata, podobnie jak ocalając, ocalasz część świata.

Nauczeni zdradą księcia Arthasa, niech przeklęte będzie jego imię, któremu przysięgliśmy lojalność i przy boku którego stanęliśmy przeciwko szlachetnemu Utherowi Lightbringerowi, ogłaszamy także, iż świadomi jesteśmy groźby, jaką stwarza nasze dzieło i ceny, jaką możemy za nie zapłacić. Powiadamy ci:

1. Jedynie najszlachetniejsi i najcnotliwsi z nas mogą zgłębiać tajniki Cienia – zawsze mając na uwadze cel, jaki przed nimi stoi
2. Nim zaczniesz zgłębiać nauki wroga, poznaj i zrozum nauki Światła, poznaj i zrozum siebie
3. Gdy zgłębisz nauki Światła i tajemnice swej jaźni, będziesz potrafił odnaleźć chwilę, gdy Cień przełamał mury twej duszy
4. Wiemy, że niewielu jest takich, którzy zagłębiając się w mrok, potrafią się uchronić przed jego wpływem na swe dusze – w każdej minucie swego życia wypatruj chwili, gdy miast używać Cienia jako narzędzia, stałeś się narzędziem Cienia
5. Cień uderza niepostrzeżenie – o ile dostrzeżesz pierwszą oznakę zepsucia, a nie powiadomisz swych towarzyszy, by pomogli ci spotkać swe przeznaczeniu, bądź przeklęty i potępiony
6. Litość okazana tym z braci i sióstr, których dosięgło zepsucie, nie jest w istocie litością, lecz słabością i zdradą, jeśli nie znajdziesz w sobie dość siły, by skrócić ich męki, bądź przeklęty i potępiony

Pamiętaj ponadto o poniższych zasadach, których przestrzegania winien jesteś wstępując do Zakonu:

1. Nie będziesz kłamał, kradł, zabijał ni prześladował niewinnych, upajał się alkoholem, dawał upustu swej chuci cielesnej, ani dawał jakiegokolwiek złego przykładu innym
2. Całym swym życiem, każdym czynem i słowem zaświadczał będziesz słuszność i wagę spraw, w które wierzymy. Pamiętaj także, że sprawiedliwy czyn wart jest więcej niż tysiąc sprawiedliwych słów.
3. Nie będziesz uciekał z pola walki, jeśli twoi towarzysze wciąż walczą, a dowódca twój nie rozkazał odwrotu, nawet gdy oznacza to pewną śmierć
4. Nie będziesz zaniedbywał modlitw i medytacji, nawet w podróży lub podczas wojny, o ile okoliczności nie uzasadnią podobnych zaniedbań
5. Nigdy nie będziesz zaniedbywał ćwiczeń fizycznych i ćwiczeń z bronią, pamiętaj, że jesteś Wojownikiem Światła powołanym do tego, by zwyciężać
6. Ceń życie tych, których przysięgałeś bronić oraz tych, u których boku przysięgałeś walczyć bardziej niż własne życie, nigdy nie splam się tchórzostwem
7. Nigdy nie wahaj się w obliczu zła, uderzaj bez strachu i litości
8. Nie będziesz zachłanny i chciwy, lecz hojny i wspaniałomyślny, pamiętaj, że wszystkie twe dobra należą do Zakonu, a Zakon służy Świętemu Światłu, rodzajowi ludzkiemu i Przymierzu
9. Nie będziesz szydził ze słabości, choroby, ran, szaleństwa, cierpienia, śmierci, czy to przyjaciela, czy wroga, nie będziesz okazywał nikomu pogardy
10. Nie będziesz niósł wojny, tam gdzie panuje pokój, ani odwracał się od wojny tam, gdzie jedynie przez nią pokój może zapanować
11. Nie będziesz kwestionował umiejętności i odwagi swych towarzyszy
12. Nie będziesz pozwalał, by opanował cię gniew, zapalczywość, czy żądza krwi, ćwicz cię codziennie w panowaniu nad swymi emocjami
13. Nie będziesz wypowiadał posłuszeństwa swym dowódcom i Wielkiemu Mistrzowi
14. Będziesz żył godnie i umrzesz odważnie


Sposób, w jaki Bracia i siostry powinni zostać przyjmowani

Jeśli jakikolwiek świecki rycerz, lub jakiś inny człowiek pragnąłby przyłączyć się do Zakonu, nie zgadzaj się dopuszczać go natychmiast, lecz jak powiedział szlachetny Uther Lightbringer: Wypróbuj duszę, aby zobaczyć, czy wypełnia ją Światło. Gdy kompania braci zostanie mu przyznana, niech zostanie mu odczytana Reguła. Jeśli on chce pilnie być posłusznym nakazom Reguły i jeśli podoba się to Mistrzowi i braciom przyjąć go, pozwólcie mu objawić swoją wolę i życzenie przed wszystkimi braćmi zebranymi w kapitule i pozwólcie mu złożyć swoją prośbę z czystym sercem. Następnie zdecydujcie o tym, czy przyjąć go na próbę do Zakonu, aby mógł czynem zaświadczyć, że godny jest walczyć i umrzeć w świętej sprawie Światłości.


O ubiorze Braci i sióstr

Wszystkim braciom i siostrom nakazujemy noszenie tabardów. Nakazujemy także, aby wszystkie tabardy braci były zawsze w jednym kolorze, to jest czarne. Na owym czarnym tle znajdować się ma znak Zakonu, to jest dwie złote błyskawice. Czerń oznacza Cień, który zapadł nad umiłowanym Lordaeronem i całym Azeroth, ocean ciemności i zepsucia, po którym przyszło nam żeglować w śmiertelnym życiu. My jednak jesteśmy Światłością przybywająca z Ciemności - uderzamy dotkliwie, gorejącą pożogą Świętego Światła, niczym błyskawice i wierzymy, że jak błyskawica wywołuje pożar i zadaje śmierć, tak my wywołamy pożar w sercu Cienia i zadamy śmierć jego sługom.
I zezwalamy wszystkim braciom i siostrom, o każdej porze dnia i roku owe czarne tabardy i nikomu kto nie należy do wcześniej wymienionych Wojowników Światła nie jest pozwolone, aby mieć taki sam tabard, tak, że ci, którzy wstąpili na ścieżkę Ex Tenebris Lux rozpoznają się nawzajem jako będący pogodzeni ze Świętym Światłem. Tabard symbolizuje cnoty zakonne, w tym dążenie do nieskazitelności, która jest pewnością serca i dobrym zdrowiem ciała.
Nakazujemy, by szaty były bez ozdób bez oznak okazywania dumy, albowiem chełpliwość jest pułapką Cienia. A więc nakazujemy, że żaden brat ni siostra nie będą mieli kawałka futra na swoich rzeczach, ani niczego innego, co jest na użytek ciała, nawet koca o ile nie jest to z lnu lub jagnięcej lub owczej wełny. Nakazujemy wszystkim nie gromadzić bogactw i dzielić się własnością z towarzyszami
I jeśli jakiś brat lub siostra poza łaską Światła pragnie mieć jako zapłatę lepszy lub nowszy tabard, broń, czy inną własność, niech mu zostaną dane najgorsze. A ci, którzy otrzymali nowe szaty, muszą natychmiast oddać stare aby były dane giermkom i sierżantom a często i biednym.

O błędach
Jeśli jakiś brat w mowie lub służbie lub w jakikolwiek inny sposób popełni drobne przewinienie, on sam powinien ochoczo powiadomić o swej winie Mistrza aby uczynić poprawę swego postępowania z czystym sercem. I jeśli on zwykle nie zawodzi, w ten sposób niech mu zostanie zadana lekka pokuta, ale jeśli wina jest bardzo poważna, niech zostanie oddalony od kompanii braci i sióstr, tak żeby nie jadł lub pił przy żadnym stole z nimi ale całkiem sam, i on powinien poddać się litości i wyrokowi Mistrza i braci oraz sióstr, że może on być ocalony przez łaskę Światła.

O poważnych winach
Nade wszystkimi rzeczami chcielibyśmy zapewnić, że żaden brat, potężny czy nie potężny, silny czy słaby, który życzy podnieść siebie stopniowo i stać się dumnym, i bronić swego przestępstwa, nie pozostanie bezkarny. Jeśli nie życzy sobie odpokutować za to, niech mu będzie dana surowsza kara. I jeśli mimo cnotliwych i szlachetnych rad nie pragnie uczynić poprawy, ale pragnie być dumnym bardziej i bardziej z tego, niech będzie przeklęty i potępiony oraz wydalony z Zakonu. To jest ważne dla was usunąć niegodziwą owcę z kompanii wiernych braci i sióstr. Ponadto Mistrz, który powinien trzymać w swojej ręce laskę i miecz - laskę, która podtrzymuje w słabości innych; miecz, który bije występki tych, którzy grzeszą - powinien to czynić z umiłowania sprawiedliwości. Ale także, jak rzekł szlachetny Uther Lightbringer: „Niech wyrozumiałość nie będzie większa niż wina, ani nadmierne karanie nie spowoduje powrotu człeka występnego do złych czynów.”

O pogłoskach

Nakazujemy wam unikać plagi zawiści, pogłosek, złośliwości, oszczerstwa. Więc każdy z osobna powinien żarliwie pilnować przestrzegania maksymy: Nie oskarżaj i nie oczerniaj ludzi Świętego Światła. Ale gdy brat lub siostra wie na pewno, że jego towarzysz zgrzeszył, cicho i z braterskim miłosierdziem niech zostanie ukarany prywatnie pomiędzy dwoma z nich, i jeśli on nie chce słuchać, inny brat powinien zostać wezwany, i jeśli on zlekceważy (wyszydzi) ich obu, powinien zostać ukarany przez Mistrza i Ojców Założycieli.. Ci, którzy ubliżają innym cierpią bowiem w istocie od okropnej ślepoty i wielu jest pełnych później wielkiego żalu, że nie postawili straży przeciwko siedliskom zawiści ku innym; przez co wpadli w pułapkę Cienia.


Spisał: Antoninus, skryba z opactwa w Northsire

Podpisano:
Wielki Mistrz Ex Tenebris Lux, paladyn Świętego Światla,
Gottfried Gautenbach